Eurobank S.A.

W ustnych motywach wydanego wyroku sąd wskazał, iż sąd przyjął za własne ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I Instancji. Sąd odmiennie jedynie ustalił, że postanowienia dotyczące indeksacji odnoszą się do głównych świadczeń stron. Sąd II Instancji uznał, że postanowienia umowy zostały sformułowane w sposób niejednoznaczny. Nie było indywidualnego uzgodnienia umowy pomiędzy stronami. Możliwości negocjacji nie było, dlatego z tych wszystkich względów sąd ocenił zapisy umowy jako abuzywne. Najistotniejszą kwestią było to, że kredytobiorca nie był w sposób dostateczny poinformowany o wszystkich kwestiach związanych z umową, a wbrew stanowisku banku obowiązki te były zawsze takie same. Sąd opowiedział się za odfrankowieniem umowy i utrzymaniem umowy w pozostałym kształcie. Po eliminacji klauzul abuzywnych umowa mogła być nadal wykonywana przy założeniu, że jest to kredyt złotówkowy oprocentowany LIBOR 3M. Nie ma znaczenia to, że takiego kredytu nie oferowały banki. Z tych wszystkich względów zarzut zatrzymania nie mógł zostać uwzględniony.