Deutsche Bank S.A.

Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Ewa Cylc) w sprawie o sygnaturze XXVII Ca 2580/21 w wyroku z dnia 16.11.2023 r. oddalił apelację Pozwanego i utrzymał wyrok I instancji w którym Sąd Rejonowy dla Warszawy- Śródmieścia w Warszawie (SSR Grzegorz Goss ) w sprawie  o sygnaturze VI C 3269/18:



 

W ustnych motywach orzeczenia Sąd II instancji wskazał, że apelacja Pozwanego nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd II instancji wskazał, że w jego ocenie umowa nie jest nieważna jako sprzeczna z prawem i zasadami współżycia społecznego, ale zawiera klauzule abuzywne – klauzule indeksacyjne, walutowe i ryzyka, które należy traktować łącznie i one jako abuzywne podlegają eliminacji z umowy, a po ich eliminacji umowa nie może obowiązywać, co powoduje jej bezskuteczność, co ma skutek ten sam jak nieważność. Fakty co do zasady były bezsporne. Nie można przyznać żadnej dowolności ocenie sprawy przez Sąd I instancji. Informacje przekazane przez pozwany Bank konsumentom – Powodom były nierzetelne i zachowanie banku było nieuczciwe – zatem nie odzwierciedla równowagi kontraktowej stron. Umowa narusza art. 69 ust. 1 Prawa Bankowego – jest nieważna, ponieważ kwota kredytu – zobowiązania nie została określona oraz art. 385 z indeksem 1 § 1 k.c. klauzula waloryzacyjna jest abuzywna. Sporne klauzule nie określały wysokości zobowiązania. Zdaniem Sądu nie budzi wątpliwości status Powodów jako konsumentów.